fuoco - mare - donna

τρία ονόματα. τρεις μορφές.

κοίταξα μέσα στα μάτια τους αυτό το καλοκαίρι.

και τώρα στην πόλη τριγυρνώ σα φάντασμα.

Η πρώτη, η πορφυρή. Κουρασμένος, μετά από δρόμο πολύ, στέκεσαι πλάι της. Ξέρεις πως αυτή θα σε ζεστάνει. Το ξέρεις. Και η ζεστασιά γίνεται πάθος. Πάθος που σβήνει μόνο όταν αυτή θελήσει. Όταν όλα πια είναι κρύα, ασφυκτικά. Όταν δεν έχει τι άλλο να πάρει μαζί της.

Η άλλη, η γαλάζια. χα. γαλήνια την αντικρίζεις και γεμίζει η ψυχή σου. Θες να ‘σαι πλάι της και μέσα της για όλες τις υπόλοιπες μέρες. Σε τραβά να πας όλο και πιο βαθιά και σε χλευάζει που φοβάσαι. Ξεχνιέσαι στην αγκαλιά της νομίζοντας πως την ξέρεις. Μέχρι που ξάφνου δείχνει σκοτεινή. Σα κάτι να σκέφτεται και να μη στο λέει. Τη ρωτάς. Δεν αποκρίνεται. Προσπαθείς να θυμηθείς όσα ξέρεις γι'αυτή και τίποτα δεν ταιριάζει. Κλείνεις τα μάτια σου. Δε θα'ναι τίποτα λες. Τα ανοίγεις και είσαι πνιγμένος.

Η τρίτη όμως φίλε... Η τρίτη ...