Monday, July 23, 2007

ένα ταξίδι... δύο ιστορίες συμβίωσης ανθρώπου και θάλασσας

Το ταξιδάκι έγινε με το ιστιοφόρο ΚΡΑΤΙΣΤΗ, που αυτή τη στιγμή ξεκουράζεται μέχρι την επόμενη πλεύση στη Χαλκίδα. Ξεκινήσαμε από την Ανάβυσσο... καμιά 70-άρα μιλάκια δηλαδή.

Πέρασα από δυο σημεία και λέω να σου πω τις σκέψεις μου.

Έτσι... αυτό το ξενέρωτο καλοκαιρινό πρωινό Δευτέρας...

Η φύση για άλλους υπήρξε ένα ανίκητο θεριό , για άλλους ένας αδερφός , για άλλους ένας εχθρός... Πολλές αντιμετωπίσεις διαφορετικές...

Συχνά όμως ο σημερινός φιλαράκος, νομίζει ότι με τα διάφορα γκάτζετ και βιβλία που φτιάχνει αυτός και οι πρόγονοί του τη "δαμάζει"....

Την αντιμετωπίζει απερίσκεπτα... σα να την έχει του χεριού του.

Καμιά φορά βγαίνει από το τσιμεντένιο κουτάκι του και ξάφνου μπλέκεται στα βάθη της για να αγοράσει λίγη αδρεναλίνη...

συχνά όσο το κάνει αυτό και για να δείξει πόσο καλά περνάει, ουρλιάζει μέσα στα σπλάχνα της σαν "αμερικανάκι"...ξέρεις αυτό το περίφημο "ουουουου"

άλλες φορές καταφέρνει και βλέπει τα κρυφά της μυστικά και αλλάζει.

άλλες φορές γίνεται το κακό... και αυτοί που είχαν δει τη σκοτεινιά της και τη σεβάστηκαν, κουνούν λίγο το κεφάλι τους και μένουν σιωπηλοί... Έργα ανθρώπων...


Κάποιοι ένωσαν δυο στεριές ... έργο πνοής που λένε και οι πολιτικάντηδες ... και είναι και όμορφο...





είναι η γέφυρα της Χαλκίδας εχθές κατά το δείλι...


κάποιοι άλλοι, ειδωλολάτρες τους λέμε αυτές τις μέρες, κάποτε έφτιαξαν αυτό...

κι’εκεί που το έφτιαξαν, έρχονται μέρες που θάλασσα και ουρανός γίνονται ένα...

εκείνη σε κοιτά στα μάτια... τα αγοράκια ξεχωρίζουν από τους άντρες σε μια στιγμή...

θέλοντας και μη ...μαθαίνεις να τη σέβεσαι...

εκεί.. στην Αρχή του Αιγαίου.


Είναι ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο... ξημερώματα Σαββάτου

1 comment:

Epikouros said...

α, ρε μούργο! επίτηδες τα περι-έγραψες τόσο ωραία, για να με στείλεις. Να εκδικηθείς που δεν ήρθα μαζί σου την Παρασκευή! Μέσα στη βδομάδα θα σου διηγηθώ κι εγώ από κοντά 2 (3-4-5-6...) ιστορίες συμβίωσης ανθρώπου και ουισκιού...